Υπάρχουν φτερωτές και άπτερες αφίδες. Συνήθως η πρώτη γενιά που εκκολάπτεται μετά τον χειμώνα είναι άπτερη. Μετά από πολλές γενιές, όμως, μπορεί να προκύψει έλλειψη χώρου στο φυτό ξενιστή. Αυτό δίνει το έναυσμα για τη γέννηση μιας γενιάς φτερωτών αφίδων, που μπορούν να μεταναστεύσουν σε άλλους ξενιστές. Όλες οι αφίδες που γεννιούνται από τα αυγά του χειμώνα είναι θηλυκές. Στη διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού, γεννιούνται πολλές ακόμη γενιές θηλυκών αφίδων. Οι θηλυκές μπορούν να ζήσουν 25 ημέρες και στο διάστημα αυτό καθεμιά μπορεί να γεννήσει έως 80 αυγά. Η αναπαραγωγή την άνοιξη και το καλοκαίρι γίνεται αφυλετικά, χωρίς αρσενικά.
Οι αφίδες τρέφονται με τους χυμούς του φλοιώματος, εξασθενώντας το φυτό, διαταράσσοντας τη μεταβολική ισορροπία και προκαλώντας συστροφή των φύλλων και σε ακραίες περιπτώσεις απώλεια των φύλλων. Η απώλεια των φύλλων επηρεάζει την ποσότητα και την ποιότητα της τελικής συγκομιδής. Οι αφίδες επίσης εγχέουν τοξίνες στο φυτό, αλλοιώνοντας συστηματικά την ανάπτυξή του.
Επιπλέον, οι μελιτώδεις εκκρίσεις των αφίδων είναι ιδανικό μέσο ανάπτυξης διάφορων μυκήτων, οι οποίοι καλύπτουν το φύλλο και το εμποδίζουν να απορροφήσει όλο το φως που πέφτει επάνω του.
Ωστόσο η επιβλαβέστερη επίδραση των αφίδων είναι η μετάδοση ιών. Οι αφίδες μπορούν να μεταδώσουν πολλές δεκάδες ιών από ένα άρρωστο σε ένα υγιές φυτό σε λίγα δευτερόλεπτα, ιδίως οι φτερωτές γενιές. Το μεγαλύτερο πρόβλημα με τους ιούς είναι ότι δεν υπάρχει θεραπεία, γι' αυτό η μόλυνση ενός φυτού που δεν είναι ανθεκτικό στον ιό οδηγεί αναπόφευκτα σε μείωση της τελικής παραγωγής.
Υπάρχουν πολλές καλλιεργητικές τεχνικές που μπορούν να εμποδίσουν ή να ελαχιστοποιήσουν την προσβολή από αφίδες. Μεταξύ άλλων είναι οι εξής:
Στους φυσικούς εχθρούς των αφίδων συγκαταλέγονται οι πασχαλίτσες και τα νευρόπτερα. Οι προνύμφες του χρύσωπα (Chrysoperla sp.) είναι αδηφάγοι θηρευτές αφίδων.